Zamknij

Czy wierzyciel ma obowiązek sporządzenia oświadczenia o spłacie zadłużenia?

13:21, 28.06.2022 artykuł sponsorowany Aktualizacja: 13:22, 28.06.2022

Jeśli dłużnik spełni swoje świadczenie na rzecz wierzyciela, może żądać od niego pokwitowania. Prawo to wynika z obowiązku wierzyciela do współdziałania przy wykonaniu zobowiązania. Obowiązek sporządzenia oświadczenia o spłacie zadłużenia (wzór oświadczenia pobierzesz tu) nie pojawia się jednak automatycznie, a dopiero po złożeniu przez dłużnika odpowiedniego wniosku w tej sprawie.

Po co dłużnikowi oświadczenie wierzyciela o spłacie zadłużenia?

Oświadczenie wierzyciela o spłacie długu to inaczej pokwitowanie, stanowiące dowód wykonania zobowiązania. Zgodnie z przepisami, to na dłużniku spoczywa ciężar udowodnienia, że spełnił świadczenie.

Może dowodzić tego za pomocą wszelkich środków dowodowych, ale tak naprawdę to właśnie pokwitowanie od wierzyciela jest dowodem najistotniejszym.

Kiedy dłużnik otrzyma pokwitowanie spłaty zadłużenia, ciężar dowodu przeniesiony zostaje na wierzyciela. W przypadku wszelkich nieporozumień to on musi wtedy wykazać, że świadczenie nie zostało spełnione zgodnie z treścią zobowiązania.

Oświadczenie o spłacie zadłużenia nie jest oświadczeniem woli, lecz oświadczeniem wiedzy. Ma potwierdzać fakty, ale nie wpływa na kształtowanie stosunku zobowiązaniowego. Pokwitowanie jedynie ułatwia dłużnikowi udowodnienie, że spełnił świadczenie. Oznacza to, że jego ważność można zakwestionować innymi dowodami.

Kiedy wierzyciel ma obowiązek wydać oświadczenie o spłacie długu?

Obowiązek wystawienia dłużnikowi pokwitowania spłaty długu pojawia się dopiero wtedy, kiedy dłużnik zgłasza stosowane żądanie. Z odpowiednim wnioskiem może wystąpić w momencie spełnienia świadczenia lub później. Po stronie dłużnika nie istnieje bowiem obowiązek wystosowania takiego żądania.

W niektórych sytuacjach, nawet po otrzymaniu żądania dłużnika wierzyciel nie będzie zmuszony do wystawienia pokwitowania. Żądanie to może okazać się nieuzasadnione, na przykład w okolicznościach zwyczajowego odstępowania od wydawania pokwitowań (choćby na targowisku) lub gdy pokwitowanie jest zbyteczne dłużnikowi, a ma jedynie charakter szykany.

Jak powinno wyglądać pokwitowanie spłaty długu?

Oświadczenie o spłacie długu powinno być jak najbardziej szczegółowe. Należy ująć w nim takie dane, jak:

  • oznaczenie wierzyciela,
  • oznaczenie dłużnika,
  • oznaczenie tytułu zadłużenia,
  • oznaczenie daty i miejsca przyjęcia świadczenia.

Dokument musi zostać podpisany przez osobę, która wystawia pokwitowanie, czyli przez wierzyciela. Oświadczenie może podpisać także osoba, która za wierzyciela przyjmuje świadczenie.

Pokwitowanie spłaty długu musi przyjmować formę pisemną. Powinno zawierać oświadczenie o sposobie zarachowania spełnionego świadczenia, gdyż ma to duże znaczenie w przypadku, kiedy wierzyciel może żądać od dłużnika spełnienia kilku zobowiązań.

To dłużnik decyduje o tym, który dług będzie przez niego spłacony w pierwszej kolejności. Jeśli nie skorzysta z przysługującego mu prawa, przechodzi ono na wierzyciela. Oświadczenie o wybranym sposobie zarachowania wierzyciel może wyrazić wyłącznie przez zamieszczenie go w pokwitowaniu spłaty długu.

W momencie, kiedy dłużnik przyjmie takie pokwitowanie bez zastrzeżeń, sposób zarachowania świadczenia wybrany przez wierzyciela zostaje uznany za zaakceptowany, bez możliwości wskazania innego sposobu zarachowania przez dłużnika.

Dłużnik może żądać pokwitowania w szczególnej formie, jeśli ma w tym swój interes. Posiadanie i wykazanie przez tego interesu w uzyskaniu pokwitowania w formie szczególnej może wiązać się na przykład z wymogiem przedstawienia dokumentu z podpisem notarialnie poświadczonym.

Co ciekawe, wierzyciel może zakwestionować pokwitowanie spłaty długu. Wynika to z faktu, że z punktu widzenia prawa, dokument ten jest oświadczeniem wiedzy (dokumentem prywatnym). Nie korzysta wobec tego z domniemania prawdziwości zawartych w nim oświadczeń.

Jeśli wierzyciel lub inna osoba ma w tym interes prawny, to może dowodzić, że treść oświadczenia nie odpowiada stanowi rzeczywistemu. Musi jednak udowodnić, że świadczenie nie zostało spełnione.

(artykuł sponsorowany)
facebookFacebook
twitterTwitter
wykopWykop
0%