Żegnaj Edziu, żegnaj Przyjacielu. Odszedł Edward Baldys, nasz redakcyjny kolega

Dziś o godz. 4:30 w szpitalu zmarł Edward Baldys.   

Żegnaj Edziu. Żegnaj Przyjacielu

Odszedł od nas Edward Baldys, wieloletni dziennikarz redakcji "ABC", miłośnik muzyki i fotografii, człowiek gołębiego serca, którego wszyscy znali i lubili.

Odszedł i pozostawił pustkę, której niczym wypełnić się nie da, której nikt wypełnić już nie zamierza.

Był jednym z tych ludzi, którzy przez 50 lat tworzyli koloryt Leszna. Nigdy nie piastował żadnych ważnych urzędów, a jednak był twarzą naszego miasta.

Kochał muzykę. Grał na gitarze i śpiewał od najmłodszych lat. W zespole Yeti i w innych formacjach, w Leszczyńskim Teatrze Satyryków. Przez wiele lat organizował oprawę muzyczną zabaw i przyjęć, a robił to tak doskonale, że przy jego muzyce bawili się ludzie w każdym wieku, od przedszkolaków, do seniorów. Ci ostatni nie wyobrażali sobie zabawy z jakimkolwiek innym muzykiem. Bo Edek nie tylko puszczał płyty; to za mało - z mikrofonem prowadził imprezę, zachęcał do zabawy jak najlepszy wodzirej, śpiewał i tańczył.

Charakterystyczne, że na prowadzonych przez siebie zabawach wybierał niemal wyłącznie sentymentalne, pełne poezji piosenki polskie, które potem słuchacze brali do serc i nucili w domu. Śpiewał je tak, że tancerze się wzruszali.       

Był naszym redakcyjnym fotoreporterem. Dziennikarze chętnie jeździli z nim w tak zwany teren, bo Edzia nawet w najmniejszej wsi wszyscy znali i przyjmowali z otwartymi ramionami. Dziennikarzom "otwierał" drzwi domów i serca ludzi. Pod tym względem był najlepszym z nas.

Lubił robić zdjęcia żużlowcom Unii. Był na każdym meczu. Kibice pozdrawiali go, a on fotografował trybuny, a potem wykłócał się z nami w redakcji, że za mało zdjęć kibiców publikujemy.

Był duszą towarzystwa na wszystkich redakcyjnych imprezach. Opowiadał prawdziwe i te trochę zmyślone śmieszne historyjki ze swego bogatego w wydarzenia życia, szczerze nas bawił. Impreza bez Edzia nigdy nie była pełna.

Jakieś dwadzieścia lat temu odniósł jedno ze swoich największych zwycięstw, pokonał chorobę alkoholową. Po pobycie w zakładzie odwykowym, do końca życia nie wziął kieliszka do ust.  Kiedy mówił nam, że właśnie minęła dziesiąta, szesnasta, osiemnasta rocznica jego "ponownych narodzin", byliśmy z niego bardzo dumni i mocno go ściskaliśmy.  

Jeszcze niedawno, miesiąc temu, syn Oskar zabrał Edzia na wędrówki po Bieszczadach. Świat przyrody, to świat, który Edek zawsze kochał. Opowiadał nam o tych wędrówkach z synem, o połoninach, o lesie, o górach ...

Kochał przyrodę, ale przede wszystkim kochał ludzi. Prawdziwie kochał. Miał serce gołębia, rozdawał uśmiech, życzliwość miał wpisaną w system wartości, każdego obdzielał dobrym słowem, potrafił pocieszać i wspierać, jak nikt inny.

Życie nie rozpieszczało go. Mimo intensywnej pracy, nie dorobił się majątku, urlopów nie spędzał na wyspach, nie jeździł wypasionym autem, przeciwnie, zajmował niewielkie mieszkanko w bloku, a pikap służył mu głównie do przewozu muzycznego sprzętu.

Nigdy się nie skarżył. 

Jeszcze dwa dni przed atakiem choroby cieszył się, bo udało mu się uzyskać wyższą emeryturę. Dzień później, w czwartkowy wieczór, bawił ludzi w Boszkowie, na swojej ostatniej imprezie.

W poniedziałek odwiedziliśmy go na Oddziale Intensywnej Opieki Medycznej w leszczyńskim szpitalu. Trzymaliśmy go za rękę, mówiliśmy do niego, prosiliśmy, by wstał, by mrugnął powieką na znak, że nas czuje.

Ale cud się nie zdarzył. 

Mieliśmy świadomość, że widzimy go po raz ostatni. 

Antoni Neczyński

redaktor naczelny "ABC"

*

Edek Baldys odszedł nad ranem 25 września. 17 września świętował swoje 69. urodziny. Ciężko zachorował w miniony piątek, o poranku, w swoim domu. Od tego dnia nie było już w nim kontaktu. Zmarł w szpitalu. 

*

Ostatnie pożegnanie Edwarda Baldysa odbędzie się w sobotę, 28 września. O godz. 13:30 w kościele św. Antoniego rozpocznie się msza święta. Po niej odprowadzimy Edka na miejsce wiecznego spoczynku na cmentarz parafialny przy ul. Kąkolewskiej.