Elwira Kowalik zabrała głos po śmierci męża. Mężczyzna zmarł w szpitalu w Lesznie. To bardzo wruszające słowa

W czwartek, 13 lutego na naszym portalu napisaliśmy o sprawie, o której zrobiło się głośno po środowym reportażu telewizji Polsat. Chodzi o 47-letniego Roberta Kowalika z Wilkowic, który zmarł 20 stycznia tego roku w Wojewódzkim Szpitalu Wielospecjalistycznym w Lesznie. Mężczyzna był chory na malarię. Rodzina uważa, że w lecznicy nie udzielono mu wystarczającej pomocy. Sprawę bada prokuratura, a szpital wydał oświadczenie.

[ZT]72953[/ZT]

Dziś, 14 lutego rozmawialiśmy z Elwirą Kowalik, wdową po panu Robercie. Przesłała nam kilka zdań, które na chwilę obecną są jej komentarzem do tego, co się dzieje w związku ze śmiercią jej męża. To bardzo wzruszające słowa: 

Jestem tu dzisiaj nie po to, aby udzielić kolejnych informacji na temat sytuacji i historii leczenia mojego Męża. Sprawa ta została pozostawiona odpowiednim instytucjom, które zostały do tego powołane na kolejnych etapach śledztwa. Na tę chwilę został wyemitowany reportaż, który trafił do opinii publicznej i obraz, jaki przedstawiłam w reportażu jest wystarczający.

W odpowiedzi na informację umieszczoną na stronie Wojewódzkiego Szpitala Wielospecjalistycznego w Lesznie, ze strony Dyrekcji tej placówki medycznej, chciałabym podziękować za odniesienie się do powagi tej sytuacji i również oczekuję, że okoliczności działań medycznych, standardy i procedury zostaną rzetelnie i obiektywnie sprawdzone.

Chciałabym również zaznaczyć, że tragedia, która dotknęła moją Rodzinę może dotknąć każdego z Nas w najmniej oczekiwanym dla nas momencie życia, tak jak dotknęła Nas bezpośrednio.

Z uwagi na to, że za każdym człowiekiem stoi historia jego życia, rodzina którą stworzył i dotychczas posiadał, dlatego nie możemy dawać cichego przyzwolenia do podejmowania niewystarczających - w mojej opinii - kroków w prowadzeniu leczenia. Syndrom Boga niestety był, jest i zapewne jeszcze długo będzie, postawą w środowisku lekarskim praktykowaną. Nie liczę również na cud, że historia ta zmieni stosunek lekarzy do tego, żeby słuchać co się do nich mówi, bo zapewne gdyby to dotyczyło ich najbliższych rodzin to jestem pewna, że zakres badań, jakie można było w tym przypadku wykonać, zostałby wyczerpany w 100-procentach.

Odeszła od mnie, od nas osoba, która była wspaniałym Mężem, kochanym Tatą i co jeszcze trudniej jest zrozumieć rodzicom Roberta - Dzieckiem.

Dlatego ból, cierpienie, tęsknota w tej chwili są niewyobrażalne. Musimy pamiętać tylko o jednym - każdy z nas ma tylko jedno życie, a przysięga Hipokratesa zobowiązuje nie tylko w filmach, bo prawdziwe życie i problemy są tu namacalne i rzeczywiste. To wszystko, co chciałabym powiedzieć.

Spoczywaj w pokoju mój kochany Mężu - moja Walentynko.